buddha      พระพุทธศาสนาได้เน้นให้บุคคลตระหนักว่า ไม่มีอะไรที่เราจะรักยิ่งไปกว่าตน ถ้าคนรู้ว่าตนเป็นที่รักของตนแล้ว ควรพิจารณาตนด้วยตน ตรวจสอบตนด้วยตน ตัดสินตนด้วยตน การกระทำอะไรก็ตามที่เป็นไปเพื่อประโยชน์ของตน ให้บุคลลรีบเร่งกระทำสิ่งนั้น เนื่องจากการดำรงชีวิตของคนแต่ละคน เป็นการดำรงชีวิตอยู่ท่ามกลางความสับสนทางอารมณ์ สังคม ที่ตนเข้าไปเกี่ยวข้อง หลักใจในการครองชีวิตที่สำคัญ คือ

       ผู้ต้องการความเจริญในชีวิต จะต้องมีหลักยึดเหนี่ยวทางใจสำคัญ ๔ ประการ คือ

       ๑. สัจจะ มีความจริงใจต่อตนเอง หน้าที่การงาน บุคคล ผู้บังคับบัญชา ผู้ใต้บังคับบัญชา สังคม ประเทศชาติที่ตนเป็นสมาชิกอยู่ โดยให้มีความสัตย์ซื่อต่อบุคคลอื่น มีความจริงใจต่อตนเป็นพื้นฐานใจ

       ๒. ทมะ  มีการฝึกปรืออบรมพัฒนาตนอยู่เสมอ สามารถหักห้ามความคิดบางประการที่หากแสดงออกไปแล้ว จะเป็นพิษเป็นภัยต่อตนเอง และคนอื่น

         ๓.  ขันติ  มีความอดกลั้นทนทาน ต่อความวิปริตแปรปรวนของธรรมชาติ ความเหนื่อยยากในการปฏิบัติภารกิจการงาน ทุกขเวทนาที่เกิดขึ้นทางกาย และความเจ็บใจ น้อยใจ เสียใจ ที่เกิดขึ้นจากการกระทำของผู้ไม่หวังดี หรือหวังดีก็ตาม

        ๔.  จาคะ  ความมีน้ำใจต่อคนอื่น รู้จักเสียสละแบ่งบันเพื่อเฉลี่ยความสุขระหว่างกันและกัน อันเป็นการสร้างความรู้สึกเป็นมิตรต่อกันและกันให้เกิดขึ้น

 

      ที่มา :-  พระพุทธศาสนาให้อะไร  พระราชธรรมนิเทศ (ระแบบ ฐิตญาโณ) วัดบวรนิเวศวิหาร